(၁)
အဲဒီေန႔က ေယာက္်ားနဲ႔အတူ မိဘအိမ္ျပန္ဖို႔ ကားဂိတ္ကို ကၽြန္မတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ကားေပၚတက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဝယ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးထိုင္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေယာက္်ားက ကၽြန္မကို အမ်ဳိးသမီးေဘးက ခံုလြတ္မွာ ဝင္ထိုင္ဖို႔ေျပာၿပီး အမ်ဳိးသမီးကိုေတာ့ ေနရာကထေပးဖုိ႔ သူ မေျပာခဲ့ဘူး။
ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္မိမွ အမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္မေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ညာေျခေထာက္ သိပ္မသန္တာကို ကၽြန္မသတိျပဳမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ားက သူ႔ကိုေနရာက ထေပးဖို႔ မေျပာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေယာက္်ားဟာ ကားေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီး လိုက္ခဲ့ရတယ္။ ခရီးအနည္းငယ္ေဝးေပမယ့္ သူ႔ခံုထိုင္တဲ့အမ်ဳိးသမီးကို ေနရာကဖယ္ေပးဖို႔ သူစကားမဟခဲ့ဘူး။
ေနရပ္ေရာက္လို႔ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ခရီးတေလ်ာက္ရပ္လိုက္ခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားကို ကၽြန္မက သနားကရုဏာနဲ႔ ေျပာမိတယ္။
"ကိုယ့္ေနရာ သူမ်ားကိုေပးထိုင္တာ ကုသိုလ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခရီးေဝးနဲ႔ေတာ့ လမ္းတဝက္မွာ သူ႔ကိုဖယ္ခိုင္းၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ခဏေလာက္ေတာ့ ထိုင္သင့္တာေပါ့။ ရပ္လိုက္ရေတာ့ ဘယ္အဆင္ေျပမလဲ?"
"သူ အဆင္မေျပတာက သူ႔တစ္သက္လံုးပါ... ကိုယ္အဆင္မေျပတာက ဒီလမ္းခရီး ၄,၅နာရီေလးပါ" လို႔ ေယာက္်ားက ျပန္ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ေယာက္်ားနဲ႔အတူ မိဘအိမ္ျပန္ဖို႔ ကားဂိတ္ကို ကၽြန္မတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ကားေပၚတက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဝယ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးထိုင္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေယာက္်ားက ကၽြန္မကို အမ်ဳိးသမီးေဘးက ခံုလြတ္မွာ ဝင္ထိုင္ဖို႔ေျပာၿပီး အမ်ဳိးသမီးကိုေတာ့ ေနရာကထေပးဖုိ႔ သူ မေျပာခဲ့ဘူး။
ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္မိမွ အမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္မေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ညာေျခေထာက္ သိပ္မသန္တာကို ကၽြန္မသတိျပဳမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ားက သူ႔ကိုေနရာက ထေပးဖို႔ မေျပာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေယာက္်ားဟာ ကားေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီး လိုက္ခဲ့ရတယ္။ ခရီးအနည္းငယ္ေဝးေပမယ့္ သူ႔ခံုထိုင္တဲ့အမ်ဳိးသမီးကို ေနရာကဖယ္ေပးဖို႔ သူစကားမဟခဲ့ဘူး။
ေနရပ္ေရာက္လို႔ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ခရီးတေလ်ာက္ရပ္လိုက္ခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားကို ကၽြန္မက သနားကရုဏာနဲ႔ ေျပာမိတယ္။
"ကိုယ့္ေနရာ သူမ်ားကိုေပးထိုင္တာ ကုသိုလ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခရီးေဝးနဲ႔ေတာ့ လမ္းတဝက္မွာ သူ႔ကိုဖယ္ခိုင္းၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ခဏေလာက္ေတာ့ ထိုင္သင့္တာေပါ့။ ရပ္လိုက္ရေတာ့ ဘယ္အဆင္ေျပမလဲ?"
"သူ အဆင္မေျပတာက သူ႔တစ္သက္လံုးပါ... ကိုယ္အဆင္မေျပတာက ဒီလမ္းခရီး ၄,၅နာရီေလးပါ" လို႔ ေယာက္်ားက ျပန္ေျပာပါတယ္။
(၂)ခ်စ္သက္တမ္း ငါးႏွစ္အၾကာမွာ သူမကို သူရက္ရက္စက္စက္ ထားသြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို တစ္သက္မုန္းမယ္လို႔ သူမအဓိဌာန္ခ်ခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ လမ္းၾကားတစ္ခုကို သူမ ျဖတ္ေတာ့ သူ႔ကိုလူတစ္စု ဝိုင္းရိုက္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ အရူးတစ္ေယာက္လို ေက်ာက္ခဲေတြေကာက္ၿပီး ရိုက္ေနတဲ့သူေတြဆီ သူမ ပစ္ေပါက္မိတယ္။ ဝိုင္းရိုက္သူေတြ အံ့အားတုန္လႈပ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူမကို သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကိုနင္ဒီေလာက္မုန္းေနတာ ဘာျဖစ္လို႔ ကူရသလဲလို႔ေမးေတာ့ ေျခလက္ေတြ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ သူမ ျပန္ေျဖပါတယ္။
"အခ်စ္က အမုန္းထက္ မ်ားခဲ့လို႔ပါ"တဲ့....
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment